Uitbreiding naar het Oosten

In het debat over het associatieakkoord met Oekraïne komt het steeds weer naar voren: volkeren zijn soeverein en vrij om zelf te bepalen waar ze bij willen horen. Dus Oekraïne mag zelf bepalen of het bij de EU wil of niet.

SOEVEREINITEIT

Dat is een heel problematisch standpunt. Ten eerste omdat de economie van Oekraïne volledig vervlochten was met Rusland, zowel in de economische praktijk, als via verdragen, terwijl de economie van Oekraïne vrijwel niets te maken had met Europa. De meeste producten zijn nog steeds niet geschikt voor de Europese markt, terwijl de zware industrie in het oosten helemaal op Rusland gericht was. Oekraïne binnen de EU halen is haar dus uit de ene handelspraktijk losweken en haar overhevelen naar de andere. Daarbij moet men van tevoren rekening hebben gehouden met het feit dat de hele oosterse industrie zou worden opgeheven omdat de totale afzetmarkt zou wegvallen. En ook dat de grote kolenmijnen in het oosten overbodig zouden worden en de Oekraïense graanmarkt enorme concurrentieproblemen zou krijgen. Men heeft daar het volgende op gevonden: De zware industrie is nu helemaal weggebombardeerd door de Oekraïense legers van de regering in Kiev, De kolenmijnen laat men een stille dood sterven en worden vervangen door de schaliegasindustrie van Joe Biden & sons en de graanstreek wordt nu gekoloniseerd door Monsanto, die met haar genetisch gemodificeerde troep de Europese Unie niet inkomt maar nu dus stiekem wel.

Gabriele Krone-Schmalz: ‘Rusland begrijpen – De strijd om Oekraïne en de arrogantie van het westen.’

In de huidige opzet van het Associatieakkoord is geen ruimte voor de Russische kant van Oekraïne. Maar zo’n driepartijenakkoord was wel de opzet van een voorganger van het huidige associatieverdrag en dat door Amerika, zo lezen we bij Gabriele Krone-Schmalz, van de onderhandelingstafel is geschoven. Rusland was daarin meegenomen als onderhandelingspartner. Amerika schoof dat van tafel. Het huidige associatieakkoord is door Rusland van tafel geschoven. Dus wanneer dit al een soevereine beslissing zou zijn van het Oekraïense volk, dan nog is het associatieakkoord niet louter iets nieuws. Het maakt tevens een grof einde aan een andere, reeds lang bestaande geopolitieke situatie.

De EU juicht dit soort ‘zelfstandige beslissingen’ enorm toe. Alles zou er beter van worden. Deze juichstemming roept bij ons echter de vraag op waarom wij als Nederlanders dan niet zelf mogen bepalen of wij uit de EU willen. Dat is iets dat de EU ten koste van alles tegenwerkt. Brussel en Den Haag ontzeggen ons als volk tot nu toe het recht om daarover te beslissen, maar hanteren dit naar ons toe wel als criterium om Oekraïne’s protolidmaatschap er doorheen te drukken.

Wat in deze notie ook niet wordt meegenomen is:

1. Dat de Maidanrevolutie voornamelijk het werk was van een Oekraïense factie die onder leiding stond van de pro-westerse Jatsenjoek.
2. Dat westerse ngo’s deze hele ‘volksopstand’ hebben geïnitieerd en gefinancierd, en de onvrede hebben aangewakkerd en laten ontsporen.
3. Dat de regering Jatsenjoek direct maatregelen nam om de etnisch-Russische invloed uit Oekraïne weg te bannen, inclusief het verbieden van het Russisch als officiële taal onder de etnische Russen in het oosten.
4. Dat de regering Jatsenjoek direct maatregelen nam om de diverse regio’s hun zelfstandigheid te ontnemen. Zo beschikte de Krim altijd over een eigen parlement. Jatsenjoek had direct plannen om De Krim volledig onder Kiev’s gezag te plaatsen en zo het pro-Russische sentiment op de Krim uit te schakelen.

BOEMAN OF BOEMANNEN?

Waar de jeugd op het Maidanplein in Kiev dan wel voor gedemonstreerd heeft wordt op deze manier dus niet duidelijk. Voor de toekomst van hun land? Voor democratie, tegen corruptie? Hun motief is heel simpel: deze Oekraïners willen bij de EU omdat ze weg willen uit hun land. Naar verwachting zal 80% van Oekraïners tussen  de 20 en 30 jaar hun land inruilen voor West-Europa zodra ze visumvrij kunnen reizen. Deze regeling heeft weliswaar een beperking voor hen, zodat ze hooguit drie maanden in het westen kunnen zitten en daarna weer drie maanden naar huis moeten voordat ze hier wederom hierheen kunnen. Maar dat doet niets af aan deze ontstellende cijfers. In feite beschermt de maatregel deze 80% nog voor een volledig verraden verlaten van hun eigen land.

Ondertussen wordt Poetin hier voortdurend opgevoerd als grote agressieve boeman waarvoor wij Oekraïne moeten beschermen. Steeds weerkerende sprookjes over Russische invasies in Oost-Oekraïne en overname van de Krim zijn echter eenvoudig te weerleggen (1, 2) In feite is de afscheiding van de Krim nog veel meer als burgeractie te beschouwen dan de door het westen gesteunde Maidanrevolutie. Dit, terwijl de Amerikaanse militaire aanwezigheid, invloed en steun in Oekraïne wel een feit zijn (link). Ons dunkt dat het niet Poetin, maar de tientallen oligarchen in dat land zijn waar men bang voor is. Zij hebben met elkaar vrijwel het hele land in bezit en houden de bevolking in armoede. Poetin is een rookscherm dat voortdurend wordt opgetrokken om het niet over de vele Poetins in Oekraïne te hoeven hebben. Uit alles blijkt dat we voortdurend en in alles koehandelen met – enkel en alleen – deze oligarchen, niet met de gewone Oekraïners. President Porosjenko is een van hen. Zij zijn het die Oekraïense economie en politiek in hun macht hebben en onderlinge oorlogjes uitvechten of coalities sluiten. Het is een maffialand en de EU heeft een verdrag gesloten met de maffiosi, niet met de burgers.

Mocht dit verdrag werkelijk de instemming hebben van de bevolking, dan blijven de motieven daarvoor heel dubieus. Men kan de soevereiniteit van de Oekraïense bevolking – net als die van ons – sterk betwisten. Het grondmotief van de bevolking is weggaan uit hun eigen land. Hun kansen zien zij in het westen, niet met het westen. Het associatieverdrag geeft hen die kans en chanteert daarmee hun keuze voor de EU.

UITBREIDINGSPOLITIEK

Tot slot het belangrijkste aspect van de zogenaamde soevereine beslissing van het Oekraïense volk. Namelijk dat het in feite het weerwoord is op de stelling dat Oekraïne gewoonweg onderdeel is van de westerse uitbreidingspolitiek. Het soevereine aspect is, zoals we hierboven laten zien, niet unaniem, heel discutabel en, mocht het wel bestaan, is het heel anders gemotiveerd dan men doet voorkomen.

Feit is dat Oekraïne economisch deel uitmaakte van de Euraziatische Unie waartoe onder meer Rusland en Kazachstan behoren. Nog afgezien van de nauwere banden en open grenzenpolitiek tussen Oost-Oekraïne en Rusland op gebied van hele concrete zaken als familiebanden, bezittingen. Feit is dat Oekraïne vrijwel niks met West-Europa te maken had, behalve de tientallen miljarden die het westen sinds 1992 heeft geïnvesteerd “om er een westers land van te maken” (1, 2 en google zelf even verder voor dikke pret).

Feit is dat Oekraïne altijd al in die Russische sfeer lag en eigenlijk altijd deel was van Rusland. Het is niet Rusland binnengevaren om daarna hulp aan het westen te vragen bij allerlei onbekende en nieuwe uitdagingen. Oekraïne grensde altijd al aan Rusland en dat feit lag ingebed in een totale verbondenheid met Rusland. Dit feit ontkennen, teniet doen en zelfs overschreeuwen door een westerse politiek van nieuwe voldongen feiten, heeft het diverse land dat Oekraïne is, gemaakt tot wat het nu is: De Krim bij Rusland, burgeroorlog in het Oosten, enorme geweldsdreigingen naar Hongaarse en andere etnische minderheden in het westen van het land, en massamoorden in Kiev en het zuiden.

Hoe komt dat nu toch allemaal? Zeker niet door onze uitbreidingspolitiek? Laten we afsluiten met die hele verstandige afloop van de Koude Oorlog: de hereniging van Oost- en West-Duitsland. Deze hereniging kwam wel degelijk tot stand doordat het westen toezegde dat de NAVO geen millimeter oostwaarts zou uitbreiden.

Hier volgt nog een uitgebreider interview met de Duitse voormalige minister Genscher:

Het is heel eenvoudig. Deze belofte is niet vastgelegd in een verdrag en draagt ook geen handtekening van ministers die toch niets waard zijn, en daarom bestaat ze in de ogen van het westen gewoonweg niet. Voor Rusland tekent het de onbetrouwbaarheid van het westen. En wij komen aanzetten met een niet-bestaande soevereiniteit van het Oekraïense volk, en een niet-bestaande agressie van Poetin, om met onze eigen arrogantie en agressie het feit te verbloemen dat de afspraak er wel degelijk ligt en dat iedereen die wil, dat ook kan begrijpen: