WAAR/ONWAAR? verzonnen levensverhalen…

Door Arno Wellens, met toestemming overgenomen van 925.nl

Nu het referendum over het associatieverdrag nadert komt ook de propagandamachine lekker op gang. Er gaat bijna geen dag voorbij of we horen wel verhalen over hoe vreselijk de mensen in dit Slavische land het hebben. Het is ofwel een verdrag, ofwel de afgrond. Het is vrij makkelijk gaten te schieten in de emoporn die we over ons uitgestort krijgen. Zes voorbeelden, maar er zijn er veel meer.

# 1 Tetyana vlucht voor oorlog

We beginnen met het relaas van deze Tetyana, die vreedzaam in Oost-Oekraïne woonde; in 2014 moest ze vluchten voor die vreselijke Russen. Nu woont ze veilig in de meer in het Westen gelegen stad Ternopil, waar ze acht jaar bij een telecombedrijf werkt.

Het is toch lastig om acht jaar dezelfde werkgever te hebben als je voor oorlog moet vluchten. Maar in Ternopil wonen doet ze zeker, want vorig jaar deed ze mee met een lokale missverkiezing. Deze foto is dus gewoon van het web gezocht en gekopieëerd en niet voor de gelegenheid gemaakt, mocht u dat denken.

Helaas heeft ze de missverkiezing niet gewonnen, want ze kreeg te weinig stemmen: 51 slechts. Maar dit is wel de website waar de originele foto vandaan komt.

Op deze achternaam vinden we een openbaar Google plus-account van inderdaad iemand die in Ternopil woont. Maar ze woont daar op zijn minst sinds november 2011.

Goed, door de oorlog moet ze uit Donetsk vertrekken. Maar op haar eigen LinkedIn-account staat iets heel anders: ze verhuisde naar Kharkov, omdat haar werkgever werd overgenomen: ‘invited to move to Kharkov’, in 2009 en niet in 2014. Bovendien is ze een etnische Rus. Dit verhaal is bij elkaar verzonnen. We hebben haar om commentaar gevraagd, nog zonder resultaat helaas.

# 2 Valentyna wil ontsnappen

Dit is het verhaal van de 28-jarige Valentyna, logistiek manager in Kiev. Ze moet er niet aan denken dat het verdrag niet doorgaat want ‘dan zou ze haar land willen ontsnappen’.

Overigens is ze er vrij helder over dat het verdrag vooral bedoeld is ter militaire bescherming tegen Rusland, los van de vraag of dat wenselijk of gerechtvaardigd is; dit wordt namelijk nogal eens ontkend.

Maar waarom zou ze willen ontsnappen? Deze foto is gemaakt in Ski Bukovel, ‘the most luxurious resort in Ukraine’. Belangrijker nog: ze woont waarschijnlijk allang in Amsterdam.

Interessanter is haar CV. De combinatie van haar voor- en achternaam, leeftijd en beroep brengen ons bij dit LinkedIn-account.

Blijkbaar werkt ze voor Vimpelcom. Dat bedrijf is in handen van een Oekraiëns-Russische oligarch genaamd Mikhael Fridman. Omdat zijn fiscale holding op de Amsterdamse Zuidas is gesitueerd werd er vorig jaar door de Nederlandse autoriteiten een inval gedaan wegens een grote corruptiezaak in Uzbekistan. Voor de achtergrond; leest u ook dit artikel. De genoemde oligarch heeft, in Amsterdam, een bank waar miljarden van rijke Oekraïeners op staan, terwijl het hoofdkantoor van de Amsterdam Trade Bank juist in Moskou staat. Daarom schreven we al eerder dat er een elite in Kiev én Moskou is die samen bezittingen verdeeld en belasting ontwijkt, ten koste van de mindere goden in beide landen. Deze elites werken opzichtig samen, in plaats van dat er sprake is van twee bevolkingen die elkaar het licht in de ogen niet gunnen.

Hoewel Valentyna de Russen als haar ‘aartsvijand’ ziet, heeft ze er geen probleem mee om jarenlang voor een Russische oligarch te werken. Nu zit ze bij Vetacom LLP en doet meer Brits aan, nietwaar? Inderdaad. Het Britse handelsregister meldt dat Valentyna hier werkt, in Londen.

Valentyna hoeft niet voor de Russen te vluchten. Ze werkt in London en woont daar waarschijnlijk ook, al is ze vaak in Amsterdam te vinden en als ze naar Oekraïne gaat is het vooral om lekker te skieën.

# 3 Het associatieverdrag is goed voor de handel

Het is een van de stokpaardjes van de VVD, maar handel is niet altijd goed. Bij de Grieken zagen we dat we ze wel meer mochten verkopen, maar dat we de factuurtjes onbetaald weer retour kregen, inclusief die van andere landen. De kledingindustrie die uit Twente verdween bewees dat open grenzen met landen die lagere productiestandaarden kennen (zoals Oost-Azië waar kinderarbeid normaal is) complete sectoren kunnen wegvagen met oneerlijke concurrentie. Bij Oekraïne dreigt hetzelfde te gebeuren.

Bas van ’t Wout van de VVD is er echter stellig over: handel is per definitie goed. Waar veel boeren echter bang voor zijn is oneerlijke concurrentie door de Oekraïense vleesindustrie. Een Nederlandse boer moet aan bakken met regels voldoen omtrent dierenwelzijn, terwijl de concurrent aan de Dnjepr dat niet hoeft. Dat geeft een oneerlijke voordeel, want de consument kan aan een kippeboutje niet zien op hoeveel vierkante centimeter het desbetreffende beestje zijn leven heeft doorgebracht.

In dit interview geeft de Oekraïense landbouwminister Pavlenko al aan dat dierenrechten geen prioriteit hebben. Nu kunt u een hekel aan dieren hebben, of vinden dat er op dit moment belangrijker zaken spelen. Maar laten we er wel bij stilstaan dat dit grote risico’s voor de werkgegelenheid in de Nederlandse landbouwsector met zich meebrengt. Meer handel kan meer omzet betekenen maar dat is nooit hetzelfde als winst, of werkgelegenheid. Pavlenko geeft duidelijk aan daar geen problemen mee te hebben. Meer over dit onderwerp leest u hier.

Maar dat associatieverdrag, dat is er toch zeker wel helder over dat Kiev de standaarden voor dierenwelzijn (en daarmee concurrentie) moet aanpassen aan die van de EU?

Jazeker, alleen in dat artikel staat niet wanneer dit proces voltooit moet zijn. Turkije zou een halve eeuw geleden persvrijheid garanderen, dat is nog steeds niet gelukt. Daarom was het wellicht handiger geweest als we een verdrag hadden gesloten dat wel eenduidig is en ook nog eens sancties kent als afspraken niet worden nageleefd. Niet voor niets hebben de Europese Christen-Democraten al vragen gesteld in het Europees parlement, al laat het antwoord nog even op zich wachten. Mogelijk luidt dat: nooit. En is de Nederlandse boer, die bewijkt onder alle milieuregels, het bokje.

De volgende keer gaan we eens kijken naar de verzinsels die De Correspondent en De Volkskrant en zelfs onze eigen overheid weten te produceren. Daar is dit niks bij.